Διαταραχές

Στην προκειμένη περίπτωση εντοπίζεται η απόκλιση όχι μόνο στο μειωμένο εύρος του λεξιλογίου του παιδιού, αλλά επίσης και στις στρατηγικές που υιοθετεί για να αντεπεξέλθει στις γλωσσικές προκλήσεις. Μια στρατηγική που παρατηρείται ευρέως είναι η αντικατάσταση των άγνωστων λέξεων με άλλες. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί με πολλούς τρόπους, όπως π.χ. μέσω της περιγραφής της. Έτσι ένα παιδί, για παράδειγμα, χαρακτηρίζει ένα ποτήρι με λεμονάδα, σαν «ένα ποτήρι με κάτι κίτρινο μέσα». Μερικές φορές συναντούμε παιδιά να απαντούνε με λέξεις από τον ίδιο σημασιολογικό χώρο. Π.χ. στην προβολή εικόνων το «αυτί» χαρακτηρίζεται ως «μύτη», ο «φακός» ως «λάμπα», το «λεμόνι» ως «βερίκοκο», η «φούστα» ως «φόρεμα» κλπ. Γίνεται σαφές εδώ ότι δεν πρόκειται για ένα αθώο λάθος της στιγμής, αλλά για μια συστηματικά λανθασμένη δράση.

Συχνά μέσω του σχηματισμού «γεφυρών» προσπαθεί να πλησιάσει το παιδί την λέξη που ψάχνει σε μια δεδομένη στιγμή. Π.χ. « καφές όχι, καφετζής όχι, καφεκόπτης - ναι»

Αυτές οι στρατηγικές μας δείχνουν ότι λείπουν οι λέξεις από το λεξιλόγιο του παιδιού, επιβαρύνεται η γρήγορη πρόσβαση σ΄ αυτό και ότι η έννοια μιας λέξης προφανώς δεν είναι ακόμη σαφής, έναντι άλλων συγγενών.

Όταν κάποια παιδιά αντιληφθούν τις δυσκολίες τους, προσπαθούν να αποφύγουν εκείνες τις καταστάσεις που θα έκαναν ορατό το πρόβλημα τους. Άλλα με τη σειρά τους, σιωπούν και προσφεύγουν συχνά σε τρόπους επικοινωνίας, οι οποίοι παραπέμπουν σε μικρότερες ηλικίες (π.χ. δείχνουν ένα αντικείμενο αντί να το ονομάζουν, χρησιμοποιούν στερεότυπες εκφράσεις του στυλ «αυτό εκεί» κλπ. ή ακόμη και οδηγούνε τον συνομιλητή τους στο αντικείμενο που εννοούνε).
.